Ne kadar garip değil mi? Hepimiz de kaptırmışız kendimizi gidiyoruz dünyaya. Ölüm denen gerçek hiç aklımıza gelmiyor. Son zamanlarda tanıdığımız insanların peş peşe ölmesi itti beni bu yazıyı yazmaya. Bizler daha çok mal kazanıp elimizdekini ikiye üçe katlamanın derdindeyken. Daha iyi bir hayat yaşamak için çaba sarf ederken. Ölüm gerçeği her daim peşimizde. Ölüm gerçeğini gördükçe diyorum ki incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere öfkelenmeye değmez. Üç günlük dünyada sırf egomuz için birbirimizi kırıyoruz. Öldüğümüz zaman beraber götüremeyeceğimiz dünya malı için neler yapıyoruz neler. Hani bir metre fazladan yerimiz olsa fena mı olur hesabı. O fazladan bir metre toprağın öldükten sonra bir işe yaramayacağını akıl edemiyoruz. Dert, bela, hastalık gelince aklımız başımıza geliyor. Devirdiğimiz çamlar, kırıp döktüğümüz insanlar. Ölüm bir yandan da verdiğimiz kavgaların boş olduğunu gösteriyor bize. Siyaset, futbol, dünya malı, eşler arası geçimsizlikler falan filan. Ölümün hatırlattıklarından biri de zamanın kıymeti. Şuursuz geçirilen her güne acıyor insan. Hatta öyle bir hâl alıyorsunuz ki. Acaba ailemle beraber kaç bayram daha göreceğim diye hesap........

© Türkiye