Bugün bilgi çağında yaşıyoruz ama hikmet suskun. Konuşan çok, bilen az. Herkes fikrini söylüyor ama çok azı o fikrin altını doldurabiliyor. Her yorum kıymetliymiş gibi sunuluyor; oysa çoğu, ilmin süzgecinden geçmeden hükme dönüşüyor. Hayatta bilmek başka, anlamak başkadır. Görmek bir şeydir, idrak etmek başka. Nice göz vardır ki sadece bakar ama göremez. Nice zihin vardır ki bilgiyle doludur ama derinlikten habersizdir. Asıl felaket işte burada başlar: Cehaletle konuşmak değil; cehaleti bilmeden, bilge gibi söz söylemek. Nitekim Peygamber Efendimiz buyurur: “Müminin ferasetinden sakının, çünkü o Allah’ın nuruyla bakar.” (Tirmizî, Tefsir 15) Ama bu nur, her kalpte yanmaz. Feraset, sadece sezgi değil; tevazu ile beslenen, gözlemle pişen, hikmetle yoğrulan bir bakış biçimidir. Sadece bilgiyle değil; dikkatle, edeple ve sabırla yoğrulur. Bugün, sustuğu için mahcup olan ama konuştuğunda gerçek anlamı inşa edebilen insanlara ihtiyaç var. Herkes her şey hakkında konuşuyor, ama çoğunun cümlesinde fikir değil, sadece yankı var. Bilgi değil, hikmet noksan. Ses değil, mana fukaralığı çağındayız. Feraset, hazırcevap olmak değil; doğru vakitte, doğru yerde, doğru sözü söyleyebilmektir.........

© Türkiye