İnsan doğası gereği, yaratılışı gereği kabul görmek, onaylanmak ve sevilmek ister. Toplumun bir parçası olma arzusu, çoğu zaman bizi kendimizden taviz vermeye iter. Ancak, unutmamamız lazımdır ki uğruna fedakârlık yaptığımız değerler zamanla bizim kimliğimizi oluşturur. Eğer bu değerleri, başkalarının onayını almak için yok sayarsak, sonunda elimizde ne kalır? Çocukluğumuzdan beri annemizden babamızdan aile ortamımızdan, ninelerimizden dedelerimizden öğrendiklerimiz, aklımızda kalan gelenek ve göreneklerimiz, okulda öğretmenlerimizden öğrendiklerimiz, okuduğumuz kitaplardan öğrendiklerimiz, camideki imamımızdan vaizimizden öğrendiklerimiz bütün bunların toplamı bizde oluşan bir birikim, kültür ve inanç birikimi bizi biz eden değerlerin toplamıdır. Bu kadar geniş zamanda damla damla kazanılan değerler bir kimsenin yanında kabul görmek için feda edilebilir mi? Buna rağmen kendi fikirlerimizi susturduğumuzda, sırf bir gruba ait olabilmek için inançlarımızdan vazgeçtiğimizde ya da sırf başkalarının beklentilerine uymak adına kendimizi değiştirdiğimizde aslında en büyük kaybı........

© Türkiye