Bir insan düşünün… Evi küçük, ama gönlü geniş. Sofrasında belki bir tabak çorba, belki bir kuru ekmek var. Ama o sofrada şükür var, dua var, huzur var. Sabah uyanınca ilk işi, pencereye konan kuşla konuşmak olabiliyor. Bahçedeki çiçeğe selam verebiliyor. Çünkü onun kalbi Allah’ın yarattığı her varlıkla dost.

İnancı var. Kalbi sevgiyle yoğrulmuş, dili şükürle ıslanmış. O bilir ki esas zenginlik gönül doluluğundadır. Sevgi, dostluk, sadakat ve muhabbetle yaşamak en büyük servettir.

Ezan sesini duyduğunda kalbi titriyorsa, kuş cıvıltısında tebessüm bulabiliyorsa, yağmurun ilk damlasında toprak kokusunu içine çekip “elhamdülillah” diyebiliyorsa, işte o insan zengindir.

Zenginlik, kasalarda değil kalplerdedir. Kalpte iman varsa, merhamet varsa, kanaat varsa, o kalp dünyadan daha değerlidir.

Çünkü bir kalbin içindeki huzuru hiçbir servet satın alamaz. Bazen sabah rüzgârı eser, perdeyi aralar; gökyüzünde al bayrağımız dalgalanır. Okul bahçesinden yükselen İstiklâl Marşı sesi kulağına gelir. Ve sen o an, bir milletin yüreğini hissedersin. O çocuk seslerinde umut, o dalgalanan bayrakta bağımsızlık, o marşta vatan kokusu vardır.

İşte o an “elhamdülillah, bu........

© Türkiye