Dünyaya hükmedenlere baktığımızda, çoğu zaman bilgelikten değil, güç arzusundan beslenen bir sistemin içinde yaşadığımızı görürüz. Güçlü olanın haklı sayıldığı bu düzende, zekâ, erdem ve dürüstlük gibi değerler geri planda kalabiliyor. Sıradan insanlar ise bu sistemde çoğu zaman sadece izleyici konumunda. Oysa bazı insanlar vardır ki, gücün içinde doğar ama onun cazibesine kapılmaz. Gücün geçici yüzünü, arzuların doyumsuz doğasını fark ettiklerinde, bilinçli bir tercihle ondan uzaklaşırlar. Onları farklı kılan, içsel dünyalarının derinliği ve hakikate duydukları sadakattir. İçsel dönüşüm, insanın huzura ulaşmasında en etkili anahtardır. İnsan kendi varlığını gerçekten keşfettiğinde, açgözlülük, para ve güç arzusu eriyip gider. Bu değişim öyle derin bir fark oluşturur ki, bazen psikologların açıklayamadığı hakikatleri bir şairin ya da sanatçının duyguları dile getirir. Yunus Emre der ki mesela: "Kişi bile söz demini/ Demeye sözün kemini/ Bu cihan cehennemini/ Sekiz uçmak ede bir söz" Ne istediğimizi tam olarak bilmeden, sadece nefsin sesiyle yön verdiğimiz dualar, kimi zaman bizi karanlığa sürükleyebilir. Bilinçsizce edilen dualar; dilin başka, zihnin başka, niyetin bambaşka olduğu çelişkili yakarışlara dönüşür. Oysa gerçekten bilinçli bir insanın duası, sadece........

© Türkiye