Her insanın içinde gizlediği bir derinlik vardır. Kimi bunu duygularıyla örter, kimi hatıralarının tozlu raflarına saklar ama ariflerin taşıdığı sır bambaşkadır. Onların sırrı, bir insanın hayatını değil, bazen bir kavmin istikbalini belirleyecek kadar büyük bir yüktür. Kur’ân-ı kerimde Hazreti Yusuf kıssası bu hakikati hatırlatır. Küçük bir çocukken gördüğü rüyayı babası Hazreti Yakup’a anlatan Yusuf, güneşi, ayı ve yıldızları kendisine secde eder hâlde görmüştü. Hazreti Yakup ise hikmetle “Oğlum, sakın bunu kardeşlerine söyleme” diye tembihledi. Çünkü bazı hakikatler, yanlış kulaklara düştüğünde kıskançlığı, kini ve fitneyi büyütür. Tasavvuf büyükleri bu ince çizgiyi hep bildiler. Kimi zaman bir sözle gönülleri dirilttiler, kimi zaman susarak asırlara ders bıraktılar. Fakat bazen, istemeden de olsa sakladıkları sır açığa çıktı. O vakit kalabalıklar peşlerine düştü, kıskançlıklar alevlendi, ihanetler arttı. Nice veli, o anların ağırlığı altında, Rabbine yalvararak, “Allah’ım, canımı al” dedi. Onlar için ölüm bir kaçış değil; sırrın yükünden kurtulmak, emaneti sahibine teslim etmekti. Sırrın korunması sadece tasavvuf yolcularına değil,........

© Türkiye