“Çünkü güven bir defa kırıldı mı, yardım etmek isteyen el de çekilir, kalp kabuk bağlar.” Tek gözlü bir adam bir ev almıştı. Sonra geçmiş evin karşısına, göğsünü gererek “sonunda artık benimsin!” diye konuşunca bu kibre dayanamayıp ev dile gelmiş: “Behey ahmak! Sen beni alan yüzüncü körsün.” Bir tokat gibi çarpan bu sözde ne vardı? Malın değil, gönlün sahibi olmayı öğreten bir derinlik, bir hatırlatma, bir uyanış… Geçtiğimiz günlerde nasibime bir ev düştü. Fakat elimdeki para yeterli değildi. Faize bulaşmak istemedim. Bazı dostlardan borç istedim. Kimisi imkânınca yardım etti. Lakin bir dostum vardı ki mesajla yazdığım minnet sözlerine cevaben sadece şunu dedi: “Sen faize bulaşmadan bir çare arıyorsun. O hâlde bizim de sana destek olmamız boynumuzun borcu.” Gözlerim doldu. O an içimden sadece bir şey........

© Türkiye