Dedim ki: “Köy yerinde çekmiyordur telefon. Fazla da arayıp rahatsız etmeyeyim.” Paylaşımına baktığımda şaşırdım kaldım: “Öyle bir yere gitmek istiyorum ki, gidişi olsun ama dönüşü olmasın. Hiç kimse beni bulamasın” diyor ardından: “Çok yoruldum” yazıyordu... İnsanın yaşama sevincini kaybetmesi böyle bir şey miydi? İmkânsızlık desen imkânsızlık yoktu... Çaresizlik desen çaresizlik... Kendisini bayramda kandilde hep arardım ama son zamanlarda değişik vesilelerle de aradığımda hiç bekletmez geri döner mesaj göndersem bile telefon ederek hâl hatır sorardı... Bir şiir kitabı yayınlatmıştı en son... "Bunlar şairce şiirler değil ama benim duygularım benim için değerlidir. Ben yazıp ben okusam bir iki dosta versem bile benim için yeterlidir” demişti. Şiirini birkaç bin bastırıp dağıtmış, bir tane de bana........

© Türkiye