“Yalnızlık Allah’a mahsustur sözünü belki bu duygulardan sonra daha iyi anlayacaktı...” Kafasındaki tarihle, takvim yaprağındaki tarih uyuşmuyordu. Birkaç gündür geçmişte takılı kalmış, yaşadığı sahneleri tekrar başa alıp farklı senaryolarla ilerliyordu. Hangisinin onun için en iyisi olacağına karar veremiyordu. Hakikaten zordu bu, ihtimaller dünyasında koskoca “keşke” yığınının oluşturduğu pişmanlıklar. İşin içinden çıkamıyordu bir türlü. Hatalarını veya elinden çaresizce kayıp gidenleri düzeltme gayretindeydi. Somut gerçekçilikten çıkmış, zihninde hatıralardan oluşan muhayyel bir köprüde ilerliyordu. Sonunu bulmak yerine anı yaşamaya, orada kaybolmaya istekliydi sanki. Bilerek yapmıyordu, sadece beyninin girift labirentinden çıkmaya çalışıyordu. O labirente yukarıdan bakamadığı sürece doğru yolu........

© Türkiye