“İşkencenin her türlüsünü seyrediyordum suratsız bir ifadeyle aynaya bakarken...” Sabrı zamana emanet ettim. Aşkı örttüm, belki sahtelikle bezedim. Ürettiğim bahanelerden erittim yıllarımı. Gizleyip sakladım en derin duygularımı. Ayrılık vakti çattığında çattım kaşlarımı. Eğilen başımı kaldırdım güçlükle. Buldum kendimi uçuruma götüren düzlükte. Kimseler yoktu etrafımda. Değerlendirdim bir başıma, ıssız zihnimle. Gözlerimden niye geliyordu yaşlar? Neden zulümle sarıyordum her tarafımı? Mutluluk için akacak yaşlar niçin ızdıraplar arasında çaresiz kıvranırken yağmur gibi yağıyordu üstüme? Kimsenin yağmurundan etkilenmezken, kendi yaşlarım sırılsıklam yapıyordu beni. İşkencenin her türlüsünü seyrediyordum suratsızca aynaya bakarken. Acıların en çilelisini izliyordum bütün çıplaklığıyla. Kelimelerin anlamsız olduğunu........

© Türkiye