“Ah, dedelerimizin yediği üzümün parasını asma dalına asıp gittiği geçti hafızamdan...” Dünkü hatıramı yayınlamaya bugün de devam ediyorum... Almanlar paskalya bayramı diye vatandaşına indirim yaparken benim ülkemde ismi Ahmet, Mehmet, İsmail, Ayşe, Fatma vb. olanların “çocuklar ramazan ve oruç ayında fiyatları yükseltip kasalarımızı dolduralım” gayretlerine(!) ağladım. Kurban Bayramı’ndan önce bir kuzu 10 binken bayramda 20 bine satıldığına ağladım velhasıl bir Müslüman memleketindeki fırsatçılığın hâline ağladım. Hannover Bielefeld şehirleri arasında ovanın düzünde renge renk bir lale bahçesini gördüm Osman’a “dur da birkaç fotoğraf çekeyim” dedim. Arabayı tarlanın baş tarafına bir boşluğa çekerken “istersen lalelerden alalım” deyince ben de “sahibi yok alsaydık iyi olurdu” dedim. Osman güldü........

© Türkiye