“Bu şekilde olmaz. Ekibin olmasa sen bir hiçsin. Herkese eşit davranmalısın” dedik ama... Hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum... "Neyse ki Trabzon’da bir turizm firmasında iş buldum. Aynı zamanda üniversiteye kaydoldum. Başlangıçta çok zordu. Uykusuz geceler, aç geçen günler oldu. Ama yılmadım. Zamanla hem işte hem okulda başarı gösterdim. Patronlarım benden memnun kaldı, ben de onların güvenini boşa çıkarmadım. Üç-dört yıl böyle geçti. Mezuniyetime yakın, artık kendi işimi kurmak istiyordum. Durumu patronlarıma açtım. ‘Neden ayrılıyorsun? Bize ortak ol’ dediler. Ama ben kendi ayaklarımın üzerinde durmak istiyordum. Teşekkür ederek ayrıldım ve kendi turizm ofisimi açtım. Bu süreçte ailemden tek kuruş destek almadım. Hatta zamanla ben onlara destek oldum. İçimde hep şu duygu vardı: Başarmak yetmez, bunu aileme ve çevreme........

© Türkiye