“Canım anam beni öyle içli içli ağlar görünce pek telaşlandı, kucaklayıp bağrına bastı...” Altı yaşımı henüz tamamlamıştım ki masal ülkesine benzettiğim köyümden ayrıldım. Kars'ın Karahamza Köyü... Daha 5 yaşımdayken yemyeşil çayırlarında kazları yayardık. Gürül gürül deresine entarimiz ve alt pijamamızla atlar suyun içine batar batar çıkardık. Evden bizi merak eden olmazdı. Acıkır mıydık hatırlamıyorum... İkindiden sonra kazları toparlayıp evin yolunu tutarken birden bir kazın kanatlarını açarak üzerime geldiğini görünce çok korkmuş can havliyle elime geçirdiğim taşı ona fırlatmıştım. Bir müddet şaşkın ve üzgün kazı süzdüğümde de burnunun yaralanmış olduğunu fark edince “anam kızacak” diye çocuk ruhumla ve üzüntümle ağlaya ağlaya iki odalı toprak damlı evimize ulaşmıştım. Canım anam beni öyle içli içli ağlar görünce pek telaşlandı, kucaklayıp........

© Türkiye