“İnsan ömrünün uzun olduğunu düşünürdüm. Meğer göz açıp kapanıncaya kadarmış.” Ne pahasına olursa olsun, iyiliğe devam edilmeli ama insan genelde bencildir, hasettir ve yanlış davranışlar içinde çok bulunur. İnsan içinden gelmeden fedakâr olmaya zorlanırsa çevresine ancak mutsuzluk sunar. Bu yüzden Herkes birbirine acı, öfke ve endişe veriyor. Buna nasıl fedakârlık denebilir? Nice fedakâr insan kendi mağdur olmuş, kişilikleri ölmüştür. Kendimizin gerçek yüzünü göstermediğimiz sürece hayatımızda değişim yapabilmemiz imkânsızdır. Arzular geçmişten doğar. “Hiç kimse” olduğumuzda acı imkânsızdır. Sıradan olmalıyız! Bir şeyin de farkına varırsak, dönüşüm ihtimali yüksektir. Maharet farkına varmaktır. Kanseri unutunca ondan kurtulamayız o........

© Türkiye