“Şöyle böyle onsuz geçen bir beş altı yılın sonunda onu hemen herkes unutmuştu...” Dünkü hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum... Abdullah Abi yine umursamaz cevap verdi: “Kusura bakma Yunmadık... Alışmışım ben böyle demeye. Bu huyumdan bir türlü vazgeçemiyorum. Asla kimseye karşı bir art niyetim yok, olmadı olamaz da biliyorsun. Ben hiç kimseyi küçümsemem. Kendimi üstün görmem. Allah hiçbir şeyi eşit yaratmadım diyor. Herkesin bir artı veya eksisi vardır... Benim eksilerimden birisi de bu olsa gerek..." Abdullah Abi bu kötü huyundan bir türlü vazgeçmedi veya geçemedi. Artık herkes ondan bahsederken "Yunmadık " diye bahsediyordu... Bir gün Abdullah Abi apansız ortadan kayboldu. Nereye gittiğini ne olduğunu bilen yoktu. Her kafadan bir ses çıkıyordu. Öldüğünü söyleyenler vardı. Almanya'ya gittiğini söyleyenler vardı. Hatta........

© Türkiye