“Yünden yapılı Anadolu motifleriyle nakışlı renkli heybelerimize bir şeyler doldurduk...” Malazgirt’in bir köyünde yaz dönemi bir medresede okuyorduk, yıl 1975-76... Ben de 13 veya 14 yaşındaydım. Gezmeyi seven insanlarla iletişim kuran, o günün şartlarına göre bakımlı iyi giyinen biriyim. Arkadaşlarımızın çoğu yamalı elbise giyinirken biz ütülü elbise giyerdik. Okuduğumuz medresede Bekir isminde bir abimiz vardı. Bekir, yirmi yaşlarında evli; iki sefer Ağrı’ya bir sefer de İstanbul’a gitmiş, şehir görmüş medenî, görgülü terbiyeli; ilim aşkıyla yanıp tutuşan bir abimizdi. Bekir medresede derslerimizde yardımcı olur bizlere abilik yapardı. Bekir abinin babası daha o küçükken vefat etmiş yetim olarak büyümüştü, bir yaşlı annesi vardı. O yıl biz Manisa’ya göç edecektik. Bekir abinin köyünde teyzemgil oturuyordu. Teyzemin kocası o köyün imamıydı. Rahmetli annem bana........

© Türkiye