“Büyüyünce ne olacaksın?” dediklerinde “öğretmen” diyordum da gülüyorlardı... İkinci Dünya Savaşının tam ortalarında Antalya’ya bağlı Akseki ilçesinin 20 km batısında Torosların göbeğinde dört yanı yüksek dağlarla çevrili kuş uçmaz kervan geçmez bir köyde doğmuşum. Romalılar döneminden kalma bir köy… Adı da onlardan… Gödene… Ne demekse! Ekilip dikilen arazisi çok azdı. Yoksulluk diz boyu… Bu yüzden eli kazma kürek tutan erkeklerin büyük çoğunluğu baharla birlikte gurbete giderlerdi. Babam da onlardan biri… Özellikle Aydın, Manisa ve Turgutlu yöresine… Pamuk çapalamaya, pamuk toplamaya… Babam ayrıca iyi bir ayakkabı tamircisiydi. Dolayısıyla hayvanlara bakmak, ekim dikim, hasat ve harman işleri kadınlara kalırdı hep. Annelerimiz şafakla birlikte uyanır, yatsıya kadar didinip dururlardı. Kağnı yoktu köyümüzde. Niçin mi? Çünkü........

© Türkiye