“Gün battı. Işıklar yandı. Kırmızı tentenin altına büyükler yerleşti, çocuklar çimenlere yayıldı...” Sevgi saygı ve hayal dolu duygularımı yazmaya bugün de devam ediyorum... “Sen hâlâ o umudu anlatıyorsun. Şimdi çocuklar navigasyondan bakıyor yollarına” dedi. Kadınlar baş başa vermiş sohbet ediyorlardı. Kimisinin sesi çıkmıyordu ama gözleri her şeyi söylüyordu. Hayatları boyunca sessizce dua etmiş, evlatlarının "başına saç takıp" hâlâ gülümsüyorlardı. Ortada küçük bir masa, iki eski sandalye ve üstünde açılmamış bir kolonya şişesi… Bu, annenin hatırasıydı. Her bayram “Kolonya dökmeden içeri girilmez” derdi. Şimdi anılar dökülüyordu o masaya; göz ucundan, yürek kenarından… Bahçenin diğer ucunda ise çocuklar vardı. Üç erkek........

© Türkiye