Amerikan Başkanı Trump’ın siyonist ekibe karşı durabilmesi önemliydi. Dengeli davranmaya gayret etti; konuşmalarında sık sık Türkiye Cumhurbaşkanı Erdoğan’a atıfta bulundu. Aslında Erdoğan-Trump arasındaki Beyaz Saray görüşmesi bize birçok ipucu vermişti. Trump, sürekli Erdoğan’ın adını anıyordu çünkü farkındaydı; süreci onun kadar zekice yönetebilecek başka bir lider yoktu. Erdoğan, Gazze konusuna kişisel bir mesele olarak bakıyor; BM kürsüsünden soykırımı haykırırken herkesten farklı bir tutum sergiliyordu. Çözümün nasıl olacağını da önceden düşünmüştü. Trump için sonuç gerekiyordu; fakat Netanyahu’nun hasta zihniyetiyle buna ulaşmak mümkün değildi. Netanyahu, Yahudileri ve İsrail’i kötü bir biçimde köşeye sıkıştırdığının farkındaydı. “Filistin Devleti kurulmadan” diye diretmesinin ardında yatan dürtü buydu. Ateşkes teklifini ortaya attıklarında Hamas’ın karşı çıkacağını sanıyordu. Oysa bu tavrıyla, aslında Hamas’ın haklılığını dünyaya ispat ediyordu. Her zalim eylemi, Hamas’ı biraz daha haklı çıkarıyordu.
Trump, zulmün bitmesini istiyordu ama bunu kendi eliyle başarması gerekiyordu. Türkiye ise bu senaryoyu doğru okudu. Hamas’ı masaya getirdi, ateşkes teklifini kabul edilebilir cümlelerle düzenledi. Böylece Hamas, yıllardır Filistin Hükûmeti’nin başaramadığını başardı... Esirler meselesi… İsrail hapishanelerinde yıllardır tutulan Filistinli esirler, bu ateşkes şartları içinde Hamas’ın en önemli başarısı olarak geri alınabildi. Anlaşma metninde bu husus sabitlendi.
Görev güçleri meselesi… Türk Silahlı Kuvvetleri de ateşkesin garantörü olarak sahaya girecek. Bu, Hamas’ın şartıydı; İsrail’in uzun süre kabul etmediği bir talepti. ABD Başkanı Trump’ın çözümdeki rolü belirleyici oldu ve sonuçta Türk Silahlı Kuvvetleri görev gücü içinde yer aldı. Gazze’ye insani yardımların ulaşması için Refah Sınır Kapısı iki yönlü açılacak.........

© Türkiye