“Sana yemin ederim, ben evlilik meraklısı değilim Mete. Ama annem sıkıstırıyor devamlı...” “Benim bu konuda ne söylediğimi hatırlıyor musun?” “Biliyorum biliyorum.” “Yani?” “Ya biliyorum işte, ‘Eşim çok hasta… Şu an onu terk etmem mümkün değil’ demiştin.

*** Hande, evli sevgilisi ile mesajlaşıyordu. Günlerden cumartesiydi ve kahvaltı sonrası manzaralı balkonunda keyif kahvesi içiyor, gazete okuyordu. Öğretmen ablası, meslektaşı ile evlenip Sinop’a gideli beri, annesiyle birlikte İstanbul Üsküdar’daki koca evde iki kişi kalmışlardı. Anne mutfakta kahvaltıdan kalma bulaşıkları toparlarken, kız bambu koltuğa “tünemiş”, kâh tebessümle, kâh şaşkınlıkla yazışıp duruyordu.

*** Hande, annesine boş fincanı uzatırken yapmacık bir resmiyetle mırıldandı: -........

© Türkiye