Ben bir muhatabıma iki kelam edemez, keyfiyeti anlatamazken büyüklerimizin hâlini düşündüm... Böyle birine ne demeliydim? Makinalı tüfek gibi bir çırpıda saydı, döktü, demediğini bırakmadı. İçim daralıyor, kalbim sıkışıyor, münasip iki laf edip bîedep adama doğru dürüst cevap veremiyordum. Ben bir muhatabıma iki kelam edemez, keyfiyeti anlatamazken büyüklerimizin hâlini düşündüm, içim 'cız' etti, döndüm yine tebessüm ederek: - Bu söylediklerine sen de inanmıyorsun biliyorum lakin… - Lakini makini yok! Mevzuyu dağıtma! Adâlet istiyorum ve alacağımı da… - Aradığın adâlet de, hakka, hakikate münasip iş yapmak da buraya ait şeyler! dedim. - Evet, dışarıda öyle söylüyorlar. Fakat içine girilince... İçi beni dışı da başkalarını... - İçimiz de, dışımız da aynı… Sevenlerimiz de var, sevmeyenler de… dedim. - Biz sevenlerdeniz… - Sağ olun da… - !!! Boğazım........

© Türkiye