Keyfim de morâlim de yerindeydi. Bu hissiyat ile tarif edilen petrol istasyonuna vardım, baktım birkaç otobüs mazot ikmali yapıyor. Şoför bey muavine "gel buraya!" diye seslendi, bana da "Valizin var mı?" diye sordu. Ben de "hayır, yok!" deyince; - Bu daha iyi. Muavin, arkadaşın parasını iade et, dedi. Hemen aceleyle paramı verdiler. Ben defalarca "buraya kadar ne tutarsa hiç olmazsa o kadarını alın" dediysem de ikna edemedim. Adam bir kuruş almadı. Anlayacağınız o yol ayrımına kadar bedava getirmiş oldu. "Sen her şartta namazını kılıyorsun ya..." dedi başka bir şey demedi... Teşekkür ederek arabadan indim. Diğer yolcular arkamdan gülerek bakıyordu. Hiçbirinin ne dediğine, ne düşündüğüne aldırmadan; "Namazımı vaktinde kıldım ya... bu bana yeter! Elhamdülillah…" diyor, başka bir şeyi mühimsemiyordum. Keyfim de morâlim de yerindeydi. Bu hissiyat ile tarif edilen petrol istasyonuna vardım, baktım birkaç otobüs benzin, mazot ikmali yapıyor. Birine yaklaştım, ön camdaki yazılardan İstanbul arabası olduğunu okuduğum hâlde yine de "ne olur, ne olmaz" kabilinden sordum. Dilim yanmıştı........

© Türkiye