O gün eve gittiğimde bu ağır kelimelerin hâkimiyeti altındaydım hâlâ... Boş bir sedire uzandım. Bir sinema şeridi gibi geçti yaşadıklarım. Ben konuşmak istemiyordum ağzımdan kötü bir laf çıkar diye, Fatih Abi devam etti: - Niye böyleyiz? Niçin omuz omuza veremiyor, birbirimizi yıpratıyoruz? - Ben de bilmiyorum. Tasam, kederim de ondandır! - Ne dedin ki öyle cevap verdiler? - Bir şey demedim, az çok tahmin edersiniz canım kardeşim. Yalnız; 'Bu işlerle uğraşan en eski elemanlardanım. Herhangi bir iş olursa; yirmidört saat emrinizdeyim' dedim. Başka bir şey de hatırlamıyorum. - Demek tecrübelerinden istifade etmelerini istemenin karşılığı; ‘Dikiz aynasına bakılarak yol alınmaz!' Çok ağırıma gitti, ben de diyeceğimi demeden çıkmadım, biliyor musun? - Benim için kötü olmasaydın! Lütfen… - Senin için değil, bütün çalışanlar içindi tepkim! - Allahü teâlâ iyilerin sayısını artırsın kardeşim. - Âmîn… O gün eve gittiğimde bu ağır kelimelerin hâkimiyeti altındaydım hâlâ... Boş bir sedire uzandım. Bir sinema şeridi gibi geçti........

© Türkiye