"Rabbin seni yokluk gecesinden varlığın, itibarın ufkuna eriştirdi. Akıl, ilim, güç, kuvvet, cesaret ve hepsinden de mühimi hidayet verdi." Vakit seher vakti… Zulmeti kaldıracak günün sarı çiçeği açmak üzere ufukta. Karanlığın rahmine sabahın müjdesi düştü az önce. Bu zulmetin rutubetli toprağında saklı ışıktan tohumlar başlarını uzatıp ‘Şimdi daha iyi düşün…’ diyerek sanki şöyle mırıldanıyorlardı: “Ey fâni! Sen, bir zamanlar yokluğun derinliklerinde hepten kayıptın. Unutulmuşluk tarlasına gömülü minnacık bir tohumdun. Münasip zemin ve şartlar oldu kök saldın. Kimsenin adını bilmediği, hatırını saymadığı biri oldun sonra. Hatırla ki yalnızlığın toprağında Rabbinin bir ihsânı olan Mübârek Hocam, dünyalar tatlısı, merhamet abidesi Enver Abim unutmadı. Seni yalnız, sahipsiz de bırakmadılar. Rabbin seni yokluk gecesinden varlığın, itibarın ufkuna eriştirdi. Akıl, ilim, güç, kuvvet, cesaret ve hepsinden de mühimi hidayet verdi. Taze bir bahar gibi gün yüzüne çıkardı. Gonca güllerden tebessümler kondurdu akça pakça........

© Türkiye