"Sultanım ben saraylara yakışmam, kaba saba bir köylüyüm lütfen bağışlayın..." Biraz sonra taze kaynatılmış süt, peynir, un helvası, pastırma ve ekmek getirir, afiyetle yerler. Hükümdarın adamları da uzaktan bu ateşin dumanını görür, onlar da; "Sultanımız bize işaret olarak yakmıştır bu ateşi..." diye düşünerek oraya gelirler. O zamana kadar misafirinin kim olduğunu bilmeyen çoban, Sultan Gazneli Mahmud'a hizmet ettiğini anlar, çok memnun, oldukça mesut ve bahtiyar olur. Gazneli Mahmud vedalaşırken çobana: "Evladım, sen beni tanımadan misafir olarak kabul ettin, kendini düşünmeden sırtındakini çıkardın üzerime örttün, yediğin en leziz yiyeceklerden ikramlarda bulundun, sen kendi sultanlık meydanında vazifeni fevkalâde yaptın, sıra bende, seni sarayıma davet ediyorum. Yarından tezi yok sürünü teslim et, gel..." Çoban her ne kadar; "Sultanım ben........

© Türkiye