Çocuk, bir şeyler demek istiyordu ama beceremiyordu nereden başlayacağını... Yutkundu, gözleri taşacak kadar doldu... Çocuğa öfkelenmemeye çalışıyordum: - Sana "aferin" mi deseydim? Ne iyi ettin, diğer camları da kırsaydın bari! - !!! Çocuk, bir şeyler demek istiyordu ama beceremiyordu nereden başlayacağını... Yutkundu, gözleri taşacak kadar doldu, kısık bir ses tonuyla: - Hocam, dinleyecek misin? - Tiyatro yapmıyoruz! Dinlemek için çağırdım. Anlat bakalım! - Hocalar merhametli olur diyorlar. Senden yardım istiyorum. Kız kardeşim için... Kaç gündür ışıklı ayakkabı diye tutturdu, geceleri uyumuyor, durmadan ağlıyor. Ona istediği ayakkabıyı alacak paramız yok! Sakın yanlış anlamayın, dilenci falan sanmayın! Para mara da istemiyorum. Kardeşime bir çift ışıklı ayakkabı al. Çalışıp borcumu öderim. Kardeşim hasta, hem de çok... Bu söylediği söz, duyabildiğim son söz oldu. Ondan sonra neler anlattı hatırlamıyorum. Cesareti, açık sözlülüğü, kendinden eminliği... hasta kız kardeşi... ışıklı ayakkabılar... borcumu öderim...........

© Türkiye