Gözlerimden uyku dökülmesine rağmen, kalbim huzurla yoğrulmuş gibiydi. Zayıf omuzlarım, büyük bir davanın yüksek bir hizmetini taşıyordu. Gecenin loş karanlığında duvarın dibindeki banka çöktüm. Başımı ellerimin arasına aldım. Sırtımda hâkî renk, iri cepli, bilhassa filmcilerin giydikleri bir yelek vardı. Gözlerimden uyku dökülmesine rağmen, kalbim huzurla yoğrulmuş gibiydi. Zayıf omuzlarım, büyük bir davanın yüksek bir hizmetini taşıyordu. İşin ehemmiyetinin farkındaydım ve bu gayretler de hep o itimadı boşa çıkarmamanın bir neticesiydi elbette. Gelen ayak seslerine başımı kaldırdım. Ana giriş kapısına dikkatle baktım lakin görünürde bir şey yoktu. Sonra ters istikametten yanımda bitiverdiler çocuklar. Gülüştük, şakalaştık, çalışma odamda biraz meşgul edip gönderdim. Bağ, bostanım söküldü, Anlatamam el gibi, Kara saçlar döküldü, Dolaşırım kel gibi. Bu arada programımız da yayınlanmaya başlamıştı. Büyüklerimizden bir not geldi: "Bir insan biri hakkında müsbet veya menfi........

© Türkiye