İlginçtir, dünyanın neresine gidersem gideyim herkes bozuk düzenin giderilmesi için demokrasiden öte bir çözüm beklemekte. Nasıl ki başarılı firmalarda tam olarak bir demokrasi yok ve genel kurullar tarafından seçilmiş bir elit tarafından güya ahenkle yönetiliyor, en okumuş entelektüel insanlar bile ülkelerin bu şekilde yönetilerek kurtulacağını düşünüyor. Peki başarılı şirket derken kastımız ne? Kârlı şirketler adil mi yönetiliyor? Daha doğrusu vicdanlı bir otokrasi sayesinde eşitlikçi bir dağılım mümkün mü? Bu haftaki yazımda bunları tartışacağız... Aslına bakılırsa küresel ekonominin karmaşık ve adil olmayan yapısı, toplumların en temel sorunlarından biri hâlinde. Üst kademelerin yüksek maaşları ile alt kademedeki çalışanlar arasındaki uçurum, birçok ülke ve şirketin gündeminde önemli bir yer tutuyor. İskandinav ülkeleri, özellikle Danimarka, İsveç ve Norveç, bu konuda en iyi örnekleri olarak öne çıkıyor desem yanlış olmaz. Aslında 2000’li yılların başından beri, bu ülkelerde gelir eşitsizliği ve ücret uçurumunu azaltmaya yönelik kapsamlı politikalar uygulanmakta. Örneğin, Danimarka’da, 2010 yılında hükûmet tarafından yürürlüğe konan "Eşitlik Yasası" ile, yöneticilerin maaşlarına maksimum sınır getirildi ve çalışanların da söz sahibi olduğu ücret yapıları teşvik edildi. OECD’nin (2018) raporlarına göre, bu politikalar sayesinde gelir eşitsizliği oranında azalmış ve toplumda şeffaflık artmış. Aynı zamanda, devlet destekli sendikalar ve toplu pazarlık mekanizmalarıyla ücretlerin daha adil dağılımının sağlandığı görülüyor. Tabii Danimarkalılara sormak lazım. Şimdi gelelim AB'nin büyük ülkelerine... Fransa ve Almanya da özellikle 2010'dan itibaren yüksek yöneticilerin maaşları ile çalışanlar arasındaki farkı ciddi ölçüde azaltmaya çalıştı. Almanya’da, 2015’te yürürlüğe giren "Ücret Şeffaflığı Kanunu", şirketlerin üst yöneticiler ile çalışanlar arasındaki ücret farkını raporlamasını........

© Türkiye