Mürşid-i kâmil bir zat, bir gün talebesine sorar: – Kaç yıldır benim yanımdasın? – 20 yıldır hocam. – Bu zaman süresince benden ne öğrendin? – Hiçbir şeyle değişmeyeceğim yedi gerçek öğrendim. – Ömrüm seninle geçtiği hâlde sadece 7 gerçek mi öğrendin? – Evet, Hocam. – Söyle bakalım öyleyse neler öğrendin? – Baktım ki herkes bir şeyi kendine dost ediniyor, ona gönül verip bağlanıyor. Ancak bunlardan hemen hepsi insanı yarı yolda bırakıyor. Ben ise, beni hiç bırakmayacak, ölümden sonra bile benimle gelecek şeyleri aradım. Ve dost olarak ‘iyilikleri’ seçtim kendime… – Çok güzel, ikincisi ne bakalım? – Baktım ki, insanların birçoğu geçici dünya değerlerine dört elle sarılmış onları koruyor, kasalarda saklıyor, kaybolmaması için her çareye başvuruyor. Kimi zenginliğine, kimi güzelliğine, kimi ününe tutunmuş sımsıkı, onları elden çıkarmamak için çırpınıp duruyor. Oysa ben varlığımı ve bütün isteklerimi ona adayıp, gönlümü yalnız onun........

© Türkiye