Gezi isyanlarının yeni bir yıl dönümünü daha idrak ediyoruz. Her seferinde olduğu gibi Gezi güzellemesi yapan genellikle sol ve kategorik muhalif çevreler isyanları bir demokrasi şöleni olarak görüyor ve sunuyor. İsyan günlerini özlemle anıyor, yâd ediyor. Oysa, Gezi isyanları demokratik değildi, tam tersine, demokrasiye karşı yapılan isyanlardı. Gezi isyanları ile meşru demokratik otoritenin insan haklarına ilişkin olmayan bir konuda karar alması ve aldığı kararı uygulaması zor kullanarak önlenmek istendi. Bir bakıma da bu başarıldı. Gezi Parkı'na ne yapılacağı tipik bir çatışan toplumsal talepler meselesi ortaya çıkarmaktaydı. Yani konunun insan haklarıyla uzaktan yakından bir ilişkisi yoktu. Gezi’de ne yapılmasının uygun olacağına dair çok sayıda alternatif düşünülebilir ve her bir alternatifin az veya çok sayıda taraftarı olabilirdi. Ancak, bu konuda karar verme yetkisi seçimle göreve gelmiş meşru otoriteye aitti. Bu otoritenin kararı doğru da olabilirdi yanlış da. Lakin tartışmayı doğruluk yanlışlık üzerinden yapmak anlamsızdı. Yanlış bulanlar itiraz eder ve gerekçelerini açıklardı. Seçilmiş otoritenin taleplerini dikkate almaması hâlinde otoritenin seçimlerde el değiştirmesinin Gezi'nin tekrar........

© Türkiye