Geçtiğimiz pazar "Emekliler Günü"ydü. Bütün emeklilerimizin hayal ve beklentileri isterim ki her şey gönüllerince olsun... Şurası bir gerçektir ki insanlar doğar yaşar ve yaşlanıp hayata veda ederler... Dünyanın ve hayatın kanunu böyle. Bu yaşlanma sürecinde emekli olmak ayrı bir bahtiyarlık, ayrı bir mutluluk ayrı bir huzur kaynağıdır. Aslında biraz etraflıca düşünürsek bu yaşadığımız evrelerin hepsi çok güzeldir ve hepsinin ayrı bir güzelliği vardır. Daha doğrusu bu güzellikleri yaşamak tamamen kendi elimizdedir. İnsan doğup çocukluğunu yaşarken büyüklere özenir bir an evvel büyümek ister veya tam tersi olarak yaşayıp ihtiyarlayınca da geçmişe özlem duyar, tekrar çocukluğuna dönmek ister. Evet insan olarak yaratılışımız böyledir. İnsan bu dönemleri yaşarken birçok zorluk ve sıkıntılarla karşılaşır. Bilhassa yaşlılar hayatından her şeyden şikâyet etmeye başlar. Oysa bu yaşadığımız hayat evrelerinin hepsinin bir başka güzelliği vardır. Daha doğrusu insan kendini hangi yaşta hissederse o yaştadır. Yaşadığımız hayatı güzelleştirmek de zorlaştırmak ve çekilmez hâle getirmek de tamamen kendi elimizdedir. Emeklilik de yaşadığımız hayatın evrelerinden biridir. Eskilerin “tekaüt” dediği gibi insanın belli bir süre çalıştıktan sonra işini bırakıp evine köşesine çekilip dinlenmeye, işsiz oturmaya başladığı dönemdir. Uzun yıllar zorlu bir çalışma hayatı geçirdikten sonra her yıl binlerce insan emekliye ayrılmaktadır. Hayattaki her değişiklik gibi çalışma hayatından emeklilik hayatına geçiş de insana bazı zorluk ve stres yaşatabiliyor. Emeklilik bazı insanların “her şeyden el etek çekip tamamen kendi köşesine çekilip oturmaktır” diye düşündüğü gibi bazı insanlar için de “bir çalışma hayatını bitirip başka bir........

© Türkiye