Bir ülkenin düşmanını yenmek, yalnızca silahla değil, anlamı kimin ürettiğiyle ilgilidir.
Bugün Türkiye’de terör örgütü PKK, dağdan çok ekranda, silah sesinden çok manşetlerde varlık göstermektedir.
Medya, “haber verme” görevini yerine getirdiğini sanarken, çoğu zaman farkında olmadan örgütün propaganda dilini yeniden üretmektedir.

Bu durum artık bir basın sorunu değil; ulusal güvenlik ve algı yönetimi meselesidir.
PKK’nın açıklamaları, Türkiye’nin en büyük medya kuruluşlarında “barış sinyali”, “çekilme hamlesi”, “yeni süreç” gibi başlıklarla yer buldukça, örgüt hem içeride hem dışarıda kendine meşruiyet devşirmektedir.

Bu yazı, işte bu tehlikeli simülasyonu inceliyor:
Devletin mücadele ettiği bir örgütün, nasıl olup da medya eliyle bir “aktör”e dönüştüğünü,
ve Türkiye’de haberciliğin nerede bittiğini, propagandanın nerede başladığını sorguluyor.

Bir Politik Analiz ve Medya Eleştirisi

Gerçeğin Maskesi

Modern çağda savaşlar artık yalnızca silahlarla değil, söylem ve algı üzerinden yürütülüyor. 20. yüzyılın “cephe savaşları” yerini 21. yüzyılın “algı savaşlarına” bıraktı.
Bu bağlamda medya, artık sadece haber aktaran bir kanal değil, aynı zamanda “meşruiyet üreten bir makine” haline geldi.

Türkiye’de son yıllarda yaşanan en tehlikeli olgulardan biri, bu makinenin terör örgütlerinin dilini yeniden üretmesi, onların “söylem alanını” istemeden (ya da bazen isteyerek) büyütmesidir.
Terör örgütü olan PKK örneği bu durumun en somut yansımasıdır.

“Çekilme” Tiyatrosu: Tekrarın Gücü

PKK’nın “Türkiye dışına çekilme” açıklaması, aslında yeni değil; örgüt, 1999’dan bu yana benzer bir senaryoyu defalarca sahneledi.
Her defasında aynı kelimeler, aynı söylem, aynı algı yönetimi:
• “Barış fırsatı”,
• “Siyasi çözüm süreci”,
• “Yeni bir dönem” gibi başlıklar, medyada yankı buldukça, örgüt askeri varlığını siyasal meşruiyetle ikame etmeye çalıştı.

Böylece, bir terör örgütü, silah bırakmadan, kendi varlığını “barış aktörü” gibi yeniden tanımlayabildi.
Bu........

© Turkish Forum