Tanrı’nın İletişim Sorunu

Evrenin yaratıcı kudreti olduğu söylenen bir varlık düşünün: yıldızları avuç içiyle yoğuran, galaksileri nefesiyle üfleyen, zamanı bir kumaş gibi katlayıp seren bir güç…
Ve sonra o güç, bir gün, bir çölün ortasında, bir insana fısıldıyor: “Benim adıma konuş.”

İşte teolojinin en tuhaf paradokslarından biri burada başlıyor.
Her şeyi bilen, her şeye gücü yeten bir varlık neden mesajını bir insana ilettirir?
Neden “ilahi WhatsApp grubu” kurmak yerine, tarih boyunca yüzlerce elçiyle uğraşır?
Acaba Tanrı’nın Wi-Fi’sinde mi problem vardır, yoksa bu işin içinde başka bir “protokol” mü gizlidir?

İlahi Bürokrasi: Evrensel Bir Devlet Dairesi

Düşünün ki evren bir devlet dairesi gibi çalışıyor.
En tepedeki Tanrı – ki O, “Baş Yaratıcı ve Sonsuz Yetkili Genel Müdür” pozisyonundadır, insanlara doğrudan ulaşmak yerine, araya katmanlar koyar: melekler, peygamberler, kitaplar, müfessirler, imamlar, şeyhler, yorumcular…
Bürokrasinin bu kadar katmanlı olması, bir devletin değil, adeta kozmik bir kamu kurumunun göstergesidir.

Ve tabii, her kurumda olduğu gibi burada da bir “iletişim sorunu” vardır:
Talimat yukarıdan gelir, aşağı inerken şekil değiştirir.
Tanrı “merhametli olun” der, alt kademedeki “temsilciler” bunu bazen “itaat edin” olarak çevirir.
Bir süre sonra ilahi mesaj, dosya kaybolmuş, mühür eksik, imza unutulmuş bir talimata dönüşür.

Elçi mi, Editör mü, PR Uzmanı mı?

Peygamber figürü, hem kutsal hem de derin bir insani paradoksu temsil eder.
Bir yandan Tanrı’nın sözcüsüdür; diğer yandan, kendi toplumunun ürünü, kültürünün çocuğu, kendi çağının dilini konuşan bir insandır.

Peki, Tanrı neden doğrudan konuşmaz da, hep bir elçi seçer?
Bazı........

© Turkish Forum