Mansur Yavaş döneminde Ankara “ilklerin şehri” oldu. Ama öyle iftiharla anılacak türden ilkler değil bunlar. Daha çok halkın sinir uçlarına basan, şehrin yaşanabilirlik endeksini dibe çeken ilkler.

Başkent olmanın kendine has bir asaleti, ayrıcalığı vardır. Ankaralılar Mansur Yavaş döneminde “başkentliğin ayrıcalıklarını” elbette deneyimliyorlar ama bunların tamamı “negatif ayrıcalık” kategorisinde.

Onu başkan seçme talihsizliğinin ardından, daha önce trafik sorunu nedir bilmeyen Ankara İstanbul’a nazire yapar hale geldi. Ulaşım sorunu giderek sinirleri hırpalayıcı bir işkenceye dönüştü.

Zararın neresinden dönülse kardır diyerek ulaşımı rahatlatacak projeler geliştirebilirdi elbette. Ancak o “Daha çok yol yapmak trafik sorununu çözmez, aksine artırır” diyerek kendi acizliğini teorileştirdi.

Bütün olumsuzlukları hükümetin sırtına yüklemek için kendi........

© Türkgün