İnsanlığın en önemli problemlerinden biri haline gelen küresel ısınma ve iklim değişikliği son beş yılda (2023 yılı hariç) ülkemiz tarımı üzerindeki etkisini şiddetini artırarak fazlasıyla hissettirmekte. Ekonomi politikaları, tarım, üretim, ulaşım ve sağlık açısından aşırı olumsuz ve yıkıcı bir şekilde (katastrofik) risk oluşturmakta.

Herkesin konuştuğu ama kimsenin çözüm yolundan bahsetmediği bir ortamda… “Ne olacak çiftçinin, üreticinin ve ülkemiz tarımın hali?”

Bu soruların cevabını bulmak için toplum olarak düşünürüz, konuşuruz. Sokaktaki vatandaşından, memurundan sendikacısına, iş adamından siyasetçisine, siyaset yorumcusundan güvenlik uzmanına, bürokratından askerine… Gençler, öğrenciler sesli ve görüntülü görüşmeyle, emekliler sokak röportajlarında, hemen hemen her kesimin ana ilgi odağıdır ülkemizin tarım meselesi…

İşin ilginç yanı bütün konuşmaları döndürüp dolaştırıp siyasete dayandırırız. Yoğun ilgiye rağmen konuştuğumuz sorunların özünün değişmiyor olması çok ciddi bir çelişkidir. Yıllardır aynı şeyleri konuşup dururuz. Bitmeyen muhabbet… Siyaset gölgesinde çözümsüz tarım. Bu bizim genel halimizdir.

Peki neden?

Bir taraftan gizlemeye çalıştığımız benliğimizi açığa çıkarma çabası, diğer taraftan ikiyüzlülüğümüzün gün ışına çıkarılmaması olabilir mi?

TARIMDAKİ İNANÇSIZLIĞIN VE ÜMİTSİZLİĞİN NEDENİ

Günlük tartışmalara ve yaşanan sıkıntılara baktığımızda temelinde somut nedenler yatıyor. İnsanlar birbirine saygısız, nedeni eğitimsizlik! Eğitimsizliğin nedeni kaynak eksikliği! Kaynağın yetersiz oluşu az gelişmişlik! Az gelişmişliğin nedeni üretimden çok tüketim ve bürokratik engeller! Engellerin nedeni insanların emek sarf etmeden, makam elde etme, kazanç temin etme alışkanlığı! Daha çok kazanma hırsı ve haksız kazanç sağlama nedeni ise sorumsuzluk!........

© Türkgün