Bilge Kürt Mam Celal’ın yoldaşı Hesin Omer önde, ben arkasında nefes nefese yürüyorum, kan ter içindeyim. Kar diz boyu, hava buz kesmiş, her bir taraf zifiri karanlık, göz gözü görmüyor, en küçük esinti bile yüreğime işliyor, verdiğim her nefes etrafa dağılmadan yüzüme buz kesiyor. Bir an yürümekten vazgeçsem, takadı iyice kırılmış bacaklarımı dinleyip dursam, olduğum yere çöküp kalsam elim, ayağım hepten yanacak. Kavuran yaz sıcaklarında onu geçmek bir yana, havası insana can olan baharda bile onu aşmak zor efsanevi Zagrosların sert karakış soğunda donup kalakalacağım, sonsuza kadar kaybedeceğim. Ama pes etmiyorum, patlamak üzere olan ciğerlerime rağmen durmuyorum, bir an bile soluklanmıyorum, hiç durmadan yürüyen dağ insanı Hesin Omer’in arkasından sürükleniyorum. Bizden önce gidenlerin açtığı yolda var gücümle yürümeye, yol almaya devam ediyorum. Ne kadar gittiğimizi, daha ne kadar gideceğimizi tahmin edemeden, nerede olduğumuzu bilemeden hep yürüyorum, hep ilerliyorum. Öyle böyle değil, var gücümle irademe yükleniyorum, bir an bile ayaklarımı sürümekten, kendimi ileriye ittirmekten vazgeçmiyorum, içimden “Bir adım, iki adım, üç adım…” diye diye ilerliyorum. Birkaç adımda bir kesilsem de başarmak, ona, onlara varmak, tam zamanında onunla, onlarla buluşmak zorunda olduğumu hatırlıyorum. Her defasında kendi kendime, “Dayan, çoğu gitti azı kaldı, ha gayret..” diyorum…

Kesile kesile yürürken, geleceğinden çok geçmişini Zagros dağlarında arayan, Güneş ülkesi Medya’nın yiğit halkı Dağ Kavmi’nin Pers oyunlarına fena yenilen bilge Kral Siyaksares’in saftirik oğlu Astyages’in varını yokunu ona emanet bıraktığına, onun tek mirasçısı olduğuna kendini inandırarak hayalinin peşinden bir ömür gidecek olan yeryüzünün bilinen en büyük savaşçısı Makedonyalı Büyük İskender aklıma geliyor, Zagroslardaki büyük yenilgisi zivirimi kurcalıyor ama........

© Tigris Haber