Gideceksen gün doğumunda, toprak henüz ısınmadan, soğuk geçen geceden kalma kırağı çözülmeden, çiçeğe, körpe yaprağa can olan su tanecikleri buharlaşmadan, pus etrafı sarmadan, serin bir havada Düzgün Baba’ya gideceksin. Bir de yalın ayak, gururunu okşayan takatından çok itikatına güvenerek yürüyeceksin sert kayalıklarda uzayıp giden daracık patikalardan, pirüpak yüreğinle Hak’a sığınarak dik yamaçları tırmanacaksın, telaşa kapılmadan, korkularından, kaygılarından sıyrılmış olarak. On iki ayın gelini Nisan ayında, olmadı doğanın aşka geldiği Mayıs ayında, yaşamın cıvıl cıvıl olduğu, börtü böceğin deli dolu uyanmaya başladığı, tez canlı renk renk kelebeklerin çiçekten çiçeğe kanatlandığı, kaya güvercinlerinin masmavi gökyüzünde süzüldüğü, velveleci kuşların şakırdamaya başladığı illa ki sesi insanın tüm yorgunluğunu alan bülbüllerin aşka geldiği vakitlerde, canlıyı, cansızı kendinden olduran güneşin sana yoldaş olduğu, hakikat yolunda sana rehber olduğu bir günde can Dersim’in zamana, mekana sığmayan efsane dervişi Düzgün Baba’ya, karda kışta sır olmuş bilge çobana, bilmem kaçıncı defa sırtımı verdiğim, edebi sırdaşım, su kadar sevdiğim, her bir karışı kutsal, her bir yanı suret-i haktan muhteşem dağa yaren olacaksın, gönüldaş olacaksın…

Zerdeştî rahiplerin tapınağı Zêvê’nin, bizim Zargovît’in soğuk kış aylarında kurumuş, kabukları iyice buruşmuş meşe ağaçlarına can veren keramet sahibi keçi çobanı Düzgün Baba’nın derya-i nuru, benim yaşayan tanrıçam, gülistanımın vakitsiz kayıp giden yıldızların rehberi, hakikat arayışçısı güneşimin yoldaşı Anahita’m bilge Haskar Ana’ya varacaksın, sana merhamet bağışlayacak, tek bir damlası bile yorgun düşmüş bedenine güç, kudret........

© Tigris Haber