Merhaba sevgili okurlarım.

Yine bir yazım ve bu yazımda sizlere jenerasyonlardaki farklı gelişimlere dikkat çekmek istiyorum.

Aslında şuan teknoloji çağının en yaratıcı çağını yaşıyoruz.

Bilgisayarlarımız telefonlarımız kapasitenin en üst seviyesinde.

Kişisel olarak kullandığımız sosyal mercilerimiz, bizleri oturduğumuz yerde birden sosyalleştirip çevremizi genişlettiriyor.

Attığımız storyler ile kendimizi bir anda kıtalar arası dolaşıyor görüyoruz.

Sizlere dikkat çekmek istediğim konu genç kızlarımız.

Konumuz değer yargılarımızdaki kötü değişim.

Değer yargıları dediğimiz zaman geleneklerimizin hala var olarak sürdürebilmek.

Mesela hala toplum olarak düğünlerimize ve taziyelerimize çok önem veriyoruz.

Hala hastalıklarda eş dost akraba birbirinin yardımına koşuyor destek olmaya çalışıyoruz.

Çağ teknoloji çağı olsa da, teknolojinin dışında yaşayan çok insanlarımız var.

Değer yargıları, gelenekler, toplum baskısı, çevresel kınamalar hala günümüzde önemini sürdürüyor.

Sevgili okurlarım bugün sizlere yaşadığımız geçmiş dönem ve şimdiki dönem ile küçük ama düşünülünce büyük olan konuyu vurgulamaya.

Genç kızlarımıza.

Öyle ya;

Çoğumuz anne babayız.

Bazılarımız dede ve büyükanneyiz.

Evlatlarımız var.

Torunlarımız var.

Hepsinden önemlisi bu gençler bizim geleceğimizin birer parçaları olacaklardır.

Onlarda bir gün büyüyecek toplumda birer birey olacaklardır.

Hatırlarsınız belki;

Biz ergenlikten genç kızlığa girerken çok büyümüş gibiydik.

Genç kızlar biyolojik olarak çabuk gelişirler.

On üç on dört yaşındayken, on yedi on sekiz yaşında gözükürdük.

Yürekliydik….

Mesela kollarımızı bir açardık, dünyayı kucaklardık.

Güzeldik…

Gülüşlerimiz çok güzeldi…

Gülerken sanki mevsim kışken bahar olur her yerde çiçekler açardı.

Veya çiçekler açmasa da bize öyle gelirdi.

Kaşlarımızı falan almayı bilmezdik.

Hele........

© Tigris Haber