Değerli okuyucular 3 Mart 2025 Pazartesi 52 yıl öğretmen, gazeteci ve reklamcı olarak görev yaptığım Konya’dan Covit nedeniyle ikinci adresim Ankara’ya yerleştim.

4 Mart Pazartesi 50 yıldır ayakta duran ofisimi, şehir merkezi çarşıyı pazarı görmek için raylı sisteme bindim. Hareket eder etmez telefon geldi. Arayan en küçük kardeşimdi. Acı haberi verdi. Benden bir yaş büyük Abdulgaffar ağabeyimi (ki ona hep Zafer adı ile hitap ettim) kaybetmiştik.

Raylıdan inip eve geri döndüm. Birkaç saat kaldığım Konya’dan Ankara’ya doğru yola koyuldum. Kızım Emel’e uçaktan yer ayırttım. Doğrusu zor bir gece geçirdim.

Sabah kalktım. Öğle uçağında yer bulduğum için ancak saat 14’te Batman’a ulaştım. Hava alanına iner inmez kardeşimi aradığımda ağabeyimi defnetmişlerdi. Gelenek gereği de olsa ailenin hayatta kalan büyüğü ve onun ile ilk, orta, öğretmen okulunu aynı sınıf ve aynı sırada geçiren benim için kabrine bir kürek toprak atmamak ukde olarak kaldı.

Zafer ağabeyim ile geçmişim uzun yıllara dayanır. Aramızda bir yaş farkı olduğu için birlikte yaşadığım günler sinema şeridi gibi gözümün önünde canlandı. Altı olan İlkokul yaşım tutmadığı için Zafer ağabeyimi o zaman kaloriferli, ilçenin tek modern okulu........

© Tigris Haber