Gürültünün Sonu

İnsan yaşamı boyunca düşüncelerle yaşar; ama hiçbir düşünce onu hakikate taşımaz. Zihin, hakikati anlatmaya çalışır; sessizlik ise onu yaşatır. Düşüncenin dili daima sınırlıdır, oysa sessizlik sınırsızdır. Zihin, anlam üretirken perde çeker; sessizlik, anlamı ortadan kaldırarak gerçeği açığa çıkarır. Gürültü, insanın içindeki karanlıktır. Sürekli konuşmak, sürekli düşünmek, sürekli bir şey olmak istemek, hepsi aynı kökten beslenir: korku. Zihin susmadıkça, insanın özü görünmez kalır. Ama bir an gelir, insan artık yorulur. Kendini anlatmaktan, savunmaktan, göstermekten vazgeçer. İşte o an, sessizliğin kapısı aralanır.

Zihnin Gürültüsünden Sessizliğe

Zihinsel sadelik, hiçbir şey bilmemek değil; bilmenin ötesine geçmektir. Bilgi zihni doldurur, kendini tanıma bilgeliği zihni boşaltır. Ve insan, ancak zihni boşaldığında yaşamı duymaya başlar. Bakarsın, bir kuşun sesinde bir sessizlik gizlidir. Bir yaprağın düşüşünde bir denge vardır. Zihnin durduğu yerde dünya konuşmaya başlar. Çünkü sadelik, yaşamın doğal dilidir. Sade insan karmaşık değildir ama sığ da değildir. O, düşünmezden........

© Tigris Haber