Gerçek özgürlük, insanın kendisini bilmesiyle başlar. Zihinsel bozulma, insanın kim olduğunu unutarak, dışsal ve içsel bağlardan koparak kendini kaybetmesidir. Kaybedilen yer, insanın kendisidir. Bu yüzden özgürlüğe giden yol, geçmişin bozulmuş yapılarından, kölelikten ya da egemenlikten önceki yeri bulmakla ilgilidir. O kaybolan yer, her şeyden önce insanın içindeki özdür. Ve özgürlük, bu kaybolmuş özün yeniden farkına varılmasıyla mümkündür.

Zihin, baskılarla ve dayatmalarla şekillendiğinde, birey kendi gerçekliğinden uzaklaşır. Bu kopuş, sadece düşünsel bir sapma değildir; aynı zamanda içsel bir sarsıntıdır. İnsan, kendi özüyle kurduğu bağ koptuğunda, artık başkasının inşa ettiği kimliklerle var olmaya başlar. Bu, içsel tutsaklığın en sinsi biçimidir.

İnsan, kendini toplumun, uygarlığın, cinsiyetin ve sınıfın dayatmalarına göre inşa etmek zorunda değildir. Uygarlık, bireye hazır kalıplar sunarak onun varoluşsal özgünlüğünü bastırır. Kadınlık ve erkeklik bile bu kalıplar içinde anlamını yitirir. Oysa öz, hiçbir kalıba sığmaz. Gerçek özgürlük, insanın bu sahte katmanları sıyırarak varoluşsal özünü fark etmesiyle başlar.

Bu yaşam, bireysel bir özgürlükten ziyade,........

© Tigris Haber