Herkesin Eşitlendiği Yer: Hakikat

Bugüne dek birçok sistem, birçok ideoloji, birçok inanç, hatta birçok “kurtuluş reçetesi” denendi. Her biri, kendi iç tutarlılığına sadık kalan bir bağlılık geliştirdi. Fakat çoğu zaman eksik olan şey, bağlı olunan şeyin bizzat kendisini de sorgulama farkındalığıydı.

Sorgulayan sadakat yoksa, inanç dogmaya, bilgi ezbere, düşünce tahakküme dönüşür. Hangi makbul düşüncenin içinde olursak olalım, eğer onu kendi içinden sorgulamıyorsak, onu irdelemeye yeltenmiyorsak, yalnızca tekrar eden kuklalara dönüşürüz. Sorgulama inceliği olmadan yapılan hiçbir bağlılık bizi hakikate taşımaz.

İnceleyen sadakat, körü körüne bağlılık değil; gözleri ve zihni açık bir yürüyüştür. Ne olduğu gibi sadakatsizliktir, ne de gözü kapalı biattir. Bu, bir fikre, bir inanca, bir yola, bir insana bağlılık duymaktan çok, olanı keskin bir zeka ve dikkatle sürekli gözden geçirme eylemidir. Her “doğru”yu tekrar tekrar açmak, her “iyi”yi yeniden sorgulamak ve her “bütün”ü yeni baştan bütünlemek demektir.

Bu sadakat türü, içten ama edilgen olmayan bir haldir. Güven duyarız ama körü körüne bağlanmayız. Severiz ama sorgulamaktan vazgeçmeyiz. İnceleyen bir sadakattir bu; sevgiyle yürür ama yönünü sorgulamayla bulur. O, içsel sadakatin zeka ve farkındalıkla kurduğu derin bir eş birlikteliğidir.

En Doğru Bilinen Bile Sorgulanmadan Hakikat Olmaz.

Sorgulama veya irdeleme sadece karşıt düşüncelere yapılmaz. En çok “bildiğimizi sandığımız” yerlere, “artık emin olduğumuz” düşüncelere yöneltilmelidir. Çünkü........

© Tigris Haber