Barış, bir toplumun kaderine bırakılmayacak kadar kıymetli bir gerçekliktir. Hiçbir zümrenin tek başına üstlenemeyeceği, hiçbir otoritenin tekeline giremeyeceği kadar geniş ve bütüncül bir varlık alanıdır. Bir coğrafyada problemler yaşanabilir, taraflar arasındaki çelişkiler derinleşebilir, insanlar birbirini anlamayı reddedebilir. Ancak öyle bir an gelir ki barış, kendisini gösterir ve ona temas eden herkes bu gerçeği fark eder. Çünkü barış; yalnızca çatışmanın yokluğu değil, varoluşun yeniden anlamlandırılmasıdır.

Barış gördüğümüz sıradan bir sonuç değil, insanların içsel hakikatiyle temas ettiklerinde doğan bir eşindir. Kıymetlidir, emanettir ve kimden gelirse gelsin sahiplenilmesi gerekir. Barışa hizmet eden her adım, her emek, her söz, her sessizlik kalıcı bir iz bırakır.

Barışın Üslubu

Barışın yalnızca içeriği değil, üslubu da dönüşümseldir. Üslup; kelimelerin ötesinde bir haldir. Barışın üslubu yumuşak, davetkâr, açıklık yaratan ve karşı tarafın varlığını tanıyan bir dildir.

Barışın üslubu: Yargılayan değil, anlama çabasıdır. Ayıran değil, birleştiren bir köprüdür. Sertlikte ısrar etmeyen, hakikati incelikle ifade eden bir duruştur. Dil sertleştiğinde çatışmanın kökü dilde büyür. Dil yumuşadığında barışın tohumu kelimelerin arasından çıkar.

Barışla Oluşturulan Yeni Kelimeler

Barış, yalnızca mevcut dili dönüştürmez; yeni kavramlar ve yeni kelimeler doğurur. Çünkü barış, hakikati genişlettiği ölçüde dilde yeni bir ufuk açar.

Barış Dilince diyebileceğimiz bu sözlük, geleneksel kavramları aşarak yeni anlam alanları oluşturur: Birleşim Alanı: Farklılıkların birbirini çoğalttığı ortak yaşam zemini.

Yakınlık Hâli: İnsanların birbirini duymayı tekrar öğrendiği bilinç.

Huzur Akışı: Toplumsal ilişkilerin şeffaf, sade ve güven veren hâle dönüşmesi.

İçsel Açıklık: Önyargı perdesinin kalktığı berraklık durumu.

Barış dili ortaya çıktığında kavramlar keskinliğini kaybeder, anlamlar yumuşar ve toplum yeni bir söz evrenine kavuşur.

Uzaklaştırıcı ve Koparıcı Edimlerin Ortadan........

© Tigris Haber