“Kendi ülkesinde mülteci olmak” diye bir tanım var. Tanıma anlam veremeyen dünyalıları, bizzat görüp tecrübe etmesi için Türkiye’ye bekliyoruz. Ülkem bu konuda sosyal deneye döndü.

Bakın mesela, bu yurdun çocukları 12 yaşından sonra at yarışında gibi dursuz duraksız çalışır. Bilir misiniz niçin? İyi bir üniversitede eğitim öğretim görmek için. Sonra ne olur? Bir mülteci gelir sınavsız oturur o sıraya. Bizimki bir sene daha çalışır. Sakın ailelerin bolluk bereket içinde çocuk okuttuğu filan gelmesin aklınıza. Benim ülkemde tenefüste kantine değil lavaboya koşup suyla öğün atlayan çocuklar var.

Geçim derdinden yetersiz beslendin ne yaparsın? Hastaneye gidersin. Çünkü “her şeye yeteceğim” derken sağlığın gider elden. “Bağkur borcunuz ödenmemiş” diye kalp krizi geçirme riskini de göze alır, doktorun yüzünü görmeden gönderir seni sekreter hastaneden dışarı dımdızlak. “Emir büyük yerden, git öde sonra gel bakar sana doktor” der.

Ancak Türkiye’de mülteci isen Resmi Gazetede yayımlanan Cumhurbaşkanlığı kararıyla ilacını, protezini Türk Vergi sistemine kayıtlı bizler öderiz. Asla sorun yaşamazsın.
Yani dünyalı kardeşim, mültecinin sağlığı sağlıktır da Türkiye Cumhuriyeti vatandaşının sağlığı kendi ülkesinde “devlete borcu yoksa” kıstasına tabidir.

Devlet Hastaneleri ” tanıdığın yoksa bakmam” diyor bize. MR sıraları misal normal........

© Tele1