İNANMAK YA DA İNANMAMAK

Filozofların, düşünürlerin, yazar ve şair tüm sanatçıların Tanrı’ya inanmaları ya da inanmamaları konusundaki düşünceleri hep ilgimi çekmiştir. Kim neden inanır ya da inanmaz? Bu konuda İnanmak ya da İnanmamak ismiyle bir de kitap yazmış ve bazı önemli şahsiyetlerin inanmaları ya da inanmamaları konusundaki görüşleri üzerinde durmuştum. İnanan birisi olarak taraflı olduğumu belirtmiş ve kitapta inananlara da inanmayanlara da yer vermiştim. Yine aynı kitapta, inanmayanların da kalbinde Tanrı’nın ayak izleri olabileceğini, bir arayış ya da alternatif veya ikame bir “Varlık” ihtiyacı duyduklarını belirtmiştim.

Bugünlerde okuduğum Warren Ward’ın Aşık Filozoflar (Say Yayınları, 2025) isimli kitabında da benim tezimi destekler mahiyette bir bilgiye rastladım. Felsefede varoluşçuluk düşüncesinin ateist kanadındaki en önemli iki isim Heidegger ve Sartre’dır. Martin Heidegger Varlık ve Zaman isimli kapsamlı eseri ile felsefeye ve bu bağlamda varoluşçuluğa çok önemli katkı yapmış bir filozof. Ciddi bir dinî eğitim almış olsa da felsefe dünyası onu Tanrı’ya inanmayanlar grubunda kabul ediyor. Burada Heidegger’in inançsızlığı üzerinde uzun ve derin analizler yapmak istemiyorum. Sadece Aşık Filozoflar isimli Türkçe baskısı yeni yayınlanan kitapta rastladığım bir bilgiyi paylaşmak istiyorum. Heidegger 26 Mayıs 1976’da öldü. Ölümünden kısa süre önce beklenmedik bir şey yapmış. Katolik bir papaz olan Peder Bernhard Welte ile görüşme talep etmiş. Ne konuştukları bilinmiyor, çünkü bu özel görüşmenin içeriği açıklanmamış. Kitabın yazarı tahminde bulunarak “Belki de hızla ölüme yaklaşan filozof, vicdan azabını dindirmek için eski inancına dönme ihtiyacı hissetmişti” diyor. Filozofun cenaze merasiminde de bulunan aynı papaz, bir de konuşma yapmış ve “O her zaman gerçeği aradı… yöntem olaraksa düşünmeyi seçti” demiş. İnançsız bir insanın........

© tarihistan.org