Να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα ότι η επέτειος της δεκαετίας από το καλοκαίρι του 2015 θα ξεσήκωνε τέτοιο πάθος και μάλιστα από την Αριστερά. Περίμενα γαργάρα, όχι καμπάνια για την εξιλέωση της κωλοτούμπας. (Ο συγκεκριμένος όρος καθιερώθηκε πια, οπότε είπα να πετάξω το φύλλο συκής των λατινικών χαρακτήρων…) Το καλοκαίρι του 2015 δικαίως είναι ορόσημο για την ελληνική Αριστερά. Είναι η δεύτερη μεγάλη ήττα της, αν θεωρήσουμε ότι το 1949 ήταν η πρώτη.

Στον Εμφύλιο ηττήθηκε η δυνατότητα της Αριστεράς να κατακτήσει την εξουσία μέσω του ένοπλου αγώνα. Παρά την ήττα της για τους γνωστούς λόγους (που εγώ τους συνοψίζω σε τέσσερις λέξεις: η βλακεία της Δεξιάς), η Αριστερά διατήρησε το περιλάλητο ηθικό πλεονέκτημα. Η πτώση του κομμουνισμού (στα καθ’ ημάς, υπαρκτού σοσιαλισμού), την περίοδο 1989-1993, έφερε το οριστικό τέλος στην κλασική οδό προς τον σοσιαλισμό, που την εκπροσωπούσε η Σοβιετική Ενωση. Παρέμεινε, ωστόσο, ιδίως........

© Ta Nea