Diğer

09 Mart 2025

Mart’ın yarısına yaklaştık.

Her ne kadar, “Mart kapıdan baktırıp, kazmayı küreği yaktırsa da”, sonunda bahar vardır.

Yani doğanın doğum sancıları başlar.

Bakıyorum da başta erik olmak üzere bazı ağaçlar acele edip, çiçekleriyle süslendiler.

Umarım, sürpriz bir soğuk, bu güzelim çiçeklere kıymaz!

Ot yemekleri denince herkesin aklına hemen Ege gelir.

İzmir ve ilçeleri, özellikle Alaçatı ve Urla pazarları, dereden tepeden toplanan otlarla dolup taşar. Bu otlar herkesin malumudur? Turpotu, Sarmaşık, Arapsaçı, Isırgan, Cibez, Şevketi Bostan, Hardal otu, Kenger, Kuzukulağı.

Her biri diğerinden lezzetli otlar.

Mevsimden mevsime sayıları artar eksilir.

Ben Arapsaçı ile yapılmış kuzu etine, Şevketi Bostan’a bayılırım. Diğerlerini ise kararında haşladıktan sonra, zeytinyağı, limon ve sarımsakla yapılan sosla tatlandırırım.

Bence bu otlar rakı sofralarının en kıymetli mezeleridir.

Veya satıcı kadınların tarifini uygulayıp, “zeytinyağında biraz kavırır, sonra üstüne bi yımırta kırıveririm.” Yani bir çeşit otlu omlet yaparım. Bu “yumurta kırmasını bile beceremeyen erkeklerin” de yapabileceği, basit ama çok lezzetli bir yemektir.

Ot deyince Ayvalık’ın yeri başkadır. Mübadelede, Ege adalarından, özellikle de Girit’ten gelenler bu mutfağın kurucularıdır. Ot yemeklerini onlar tanıştırmıştır bu yakaya.

Ama söz aramızda, Girit gezim sırasında orada, bu kadar çeşitli ot yemeği bulamadığımı söyleyebilirim. Yani Ayvalık’ta, “boynuz kulağı geçmiş” tir.

Balkanlar’dan gelen göçmenler de, bu otları hamurla birleştirince, ortaya tam bir ziyafet sofrası doğmuştur.

Tüm bunlar iyi hoş da, ot yemeklerini Egelilerin tekeline terk etmekle, diğer bölgelerimize biraz haksızlık etmiş olmuyor muyuz?

Örneğin Karadenizlilere!

Karadeniz mutfağı........

© T24