Diğer

11 Ekim 2025

"İmam hatip okullarını dünya markası yapacağız” diyen Milli Eğitim Bakanı’nın ortaokul çağındaki kızını Ankara’nın köklü özel okullarından birine gönderdiği ile ilgili haberi okurken gazeteci Nilay Örnek’in “Nasıl Olunur?” podcast’inde Adnan Bali ile yaptığı söyleşiyi hatırladım.

Adnan Bali önde gelen bir bankacı. İş Bankası’nın Yönetim Kurulu Başkanı.

Söyleşi Nilay’ın “Türkiye hâlâ çalışanın bir yerlere gelmesine müsaade ediyor mu” sorusuyla açılıyor.
Bali’nin bu soruya yanıtı olumlu.

“Cumhuriyet’in en önemli vasıflarından bir tanesi bu ülkedeki en kısıtlı imkanlara sahip çocuklar için bile bir dikey mobilizasyon, yukarıya doğru bir hareket hatta daha açık ifade edersem bir üst sınıfa geçebilme imkânı sunabilmesidir” diyor.

Bali’nin sözünü ettiği “dikey mobilizasyonun” en iyi örneklerinden biri 9. Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’dir.

Gazeteci Fikret Bila, Demirel ile doğduğu köyü gezerlerken başlarını eğerek girebildikleri küçük bir kerpiç odanın içinde şöyle dediğini aktarıyor:

“İşte ben bu odada kardeşlerimle yaşadım. Elektrik yoktu. Gaz lambasıyla okur, yazardık. Köy okulunu bitirdim. Ortaokul yoktu. Ortaokula gitmek için her sabah kilometrelerce yürür, kasabaya giderdik. Sonra Afyon Lisesi. Eğer bana Cumhuriyet nedir, diye sorarsınız size cevabım şudur: Cumhuriyet benim işte! İslamköy’den çıkmış bir köylü çocuğunu cumhurbaşkanı yapan, Cumhuriyet’tir. Cumhuriyet budur. Bunu büyük Atatürk’e borçluyuz.”

Nilay Örnek’in sorusu bana sorulmuş olsaydı Adnan Bey gibi yanıtlardım, diye düşündüm.

Aynı yatakhaneyi, aynı sıraları ve yemekhaneyi paylaştığım ortaokul ve lise arkadaşlarıma, SBF’deki sınıf arkadaşlarıma ve kendi kişisel hayat hikâyeme bakarak!

Ancak “Yeni Türkiye"ye bakarak bu soruya olumlu yanıt veremezdim.

Evet, dışarıdan baktığınızda sistem büyük ölçüde aynı.

Kâğıt üzerinde isteyen herkes okuyabilir, üniversiteye gidebilir.

Milli Eğitim Bakanlığı’nın aksi yöndeki........

© T24