Diğer

Konuk Yazar

07 Mayıs 2024

Geçenlerde Amerikan basınının Gazze'deki insanlık faciasını aktarışındaki tek yanlılıktan yakınıp sordum:

"Ne olacak bu Amerikan medyasının hâli!"

Yukardaki haritayı hatırlattı ve golünü attı:

"Evet, ABD'nin 180 ülke arasında 55'inciliğe düşmesinden ben de şikayetçiyim, ama 158. olmaktan iyidir!"

Yutkunup oturdum. Arkadaşım haklıydı.

İlk kitabının adı "Türk Olmak Kolay Değil" olan kıdemli bir yazar olarak söylüyorum:

Türk olmanın en zor olduğu günlerden birisi Dünya Basın Özgürlüğü endeksinin yayımlandığı günlerdir!

Daha önce de yazdım. "Hasbelkader", ülkemizde Kitle İletişimi üzerine ilk doktora yapan kişi benim. 1974 yılında ABD'nin Indiana Üniversitesi'nden bu bilimsel payeyi aldığımda ülkemizde iletişim fakültesi yoktu. "İletişim" sözcüğü bile yoktu, "haberleşme" diyorduk. Şimdi tam 93 iletişim fakültesi varmış. 93! Her yıl binlerce mezun veriyor. Yurt dışında iletişim okuyup gelenler de hayli çok. Medyada iletişim mezunları çoğunlukta. Bir bakıma herkes biraz iletişimci.

Ve ülkemizde iletişimcilerin ciddi sorunları var.

Ben de, kilometre taşına ulaşmaktan yararlanarak iletişimcilerle dertleşeyim istedim. "İletişimcilere Açık Mektup: Şimdi Ne yapmalıyız?" diye uzunca bir metin hazırladım. Sağa sola, gazetecilik örgütlerine, kimi meslektaşlara gönderdim, bloguma (haluksahin.net) koydum. Yarın akşam (7 Mayıs) Bilgi Üniversitesi'nde öğrencilerle tartışacağım.

Şüphesiz, arkadaşımın gönderdiği yukarıdaki haritayı da tartışmak ve açıklamak zorunda kalacağım. "Niçin biz böyleyiz?" önemli bir soru. Ancak onun ötesine geçip "Peki, şimdi ne yapacağız?" sorusunu da sormak zorundayız.

Açık Mektup'tan aktarıyorum:

"Türkiye'de aydınlara, ülkedeki en önemli iletişim........

© T24