Çanakkale’deki kara savaşları bütün şiddetiyle devam ederken, bıyığı henüz terlemiş, çocuk irisi Mehmetçikler şehit olup toprağın kara bağrına düşerken, 17. Alay’ın cesaret timsali, mangal yürekli komutanı Yarbay Hasan Bey de neferleriyle beraber savaşıyor, düşman siperlerine doğru yiğitçe ilerliyordu.

Bu ilerleme sırasında bir çeşmeye yaklaştılar. Hasan Bey su içmek için askerlerine izin verdi. Fakat çeşmenin yanında bir köpek duruyordu. Askerler onu oradan uzaklaştırmaya çalıştılar. Zavallı hayvan açlıktan bir deri bir kemik kalmıştı. İrin kokan açık yaraları vardı. Hastalıklı, dermanı tükenmiş bir haldeydi. Soludukça gırtlak kemiği inip çıkıyor, bu görünümüyle can çekiştiği izlenimini veriyordu...

★★★

Yarbay Hasan Bey sürünerek kaçmaya çalışan köpeği kovalayan askerleri durdurdu. Sonra da gidip mecalsiz, güçten düşmüş, ayakta duracak, çeşmenin yalağına uzanıp su içecek takati kalmamış köpeği kucağına aldı. Ona avucuyla su içirdi. Üniformasının kirlenmesine aldırmadan karnını doyurdu ve kucağından bırakmadan yoluna devam etti. Bir daha da yanından ayırmadı.

O yarı ölü haldeki köpek iyi bakılınca, yaraları tedavi olunca, ilgi ve sevgi görünce, kısa zamanda kendine geldi. Öylesine güzel bir köpek oldu ki, yeniden beyaz tüyleri tüm gövdesini kaplayıp ipek........

© Sözcü